Het Taizégebed vindt zijn wortels in de oecumenische broedergemeenschap in het gelijknamige plaatsje in Bourgondië aan de oostkant van Frankrijk. De Tweede Wereldoorlog woedde volop, maar Taizé lag net buiten nazigebied. Het was hier dat broeder Roger Schutz joden en andere vluchtelingen een schuilplaats bood. Het werd het begin van een wereldwijde christelijke beweging van vrede en verzoening tussen verdeelde christenen en gescheiden volkeren.

In de roep ‘nooit meer oorlog’ weerklonken hoop en optimisme. Vanuit de inmiddels ontstane monnikengemeenschap vormden jongeren en jongvolwassenen de naoorlogse getuigen van dat verlangen naar vrede. Dat is nog steeds zo. Daarnaast heeft de uitstraling van Taizé wereldwijd tal van plaatselijke initiatieven teweeg gebracht.

Zo is de Pauluskerk een van de plekken in de stad waar je in de stijl en de spiritualiteit van Taizé samen kunt bidden, samen liederen van vrede kunt zingen en samen stil kunt zijn. Stilte die de ruimte geeft om God te verkennen en open te staan voor wat Die je zeggen wil.

Stilte en gebed
Taizévieringen, ook wel Taizégebeden genoemd, zijn gebaseerd op verstilling in een meditatieve sfeer. Op de website van Taizé wordt het zo beschreven:

“Als wij ons laten leiden door het oudste gebedenboek, de Bijbelse Psalmen, dan vinden we daar twee hoofdvormen van bidden, enerzijds het klaaglied en de smeekbede om hulp, en anderzijds het dankgebed en de lofzang. Op een minder zichtbare manier bestaat er nog een derde vorm van gebed dat niet de vorm van smeekbeden aanneemt en ook geen expliciete lofzang is. Psalm 131, bijvoorbeeld, ademt alleen maar rust en vertrouwen uit: “Ik heb mijn ziel tot rust gebracht… Hoop op de Heer, van nu tot in eeuwigheid.”
Soms komt het gebed tot zwijgen: een serene verbinding met God kan ook zonder woorden tot stand komen. Dan heeft het gebed geen woorden nodig, en misschien zelfs geen nadenken.”

Bron: https://www.taize.fr/nl_article3470.html

Beluister sommige inspirerende verhalen:

‘Ik ben zelf niet gelovig, maar toch is bidden met elkaar heel fijn.’ Nederlandse jongeren vertellen over hun Taizé-ervaring in https://www.taize.fr/nl_article25493.html#main

Hannah uit Utrecht bijvoorbeeld, vertelt in deze film over Taizé over haar ervaringen. ‘Het is daar een heel ander soort bidden dan ik vanuit kerk en thuis gewend was.’

Kenmerken van een Taizé-gebed
De vormen van een ochtendgebed, middaggebed of avondgebed zijn hetzelfde maar de lengte is verschillend. Er is geen verkondiging. Het stiltemoment is bedoeld voor ieders eigen gedachtegang die in gang gezet wordt door de lezingen, de liederen, de gebeden en de omgeving.

– De lezingen zijn die van de dag en zijn kort. Het zijn er drie: Psalm, eerste lezing of brief, Evangelie.
– De taal. In principe kiezen we voor de Nederlandse vertalingen van de Taizéliederen. Maar teksten in een andere taal die goed bekend zijn geraakt kunnen ook gekozen worden.
– De rust. Tussen de elementen is er stilte en rust.
– De voorbede. In het Taizégebed is de voorbede bij uitstek het moment voor een persoonlijk gebed. Hardop uitgesproken of niet. U kunt vooraf een intentie in het intentieboek schrijven. Dan zal uw gebed door een ander worden voorgelezen.
– De afsluiting. We kiezen voor steeds hetzelfde zegenlied als herkenbare afsluiting. Daarna kunnen mensen nog in stilte blijven zitten, maar ook koffie gaan drinken of naar huis gaan.

Taizégebed in de Pauluskerk
Iedere derde zondag van de maand om 10.30 uur
Voor actuele tijden zie het vieringen overzicht en kies lokatie Paulus.

Wil je ergens anders een Taizéviering meemaken? Klik hier.