Met het overlijden van Nico ontvalt ons een dierbare parochiaan met hart voor de Kerk en het geloof.
De vele uren en (fiets)kilometers die Nico maakte zijn daarvan getuige. Veelzeggend zijn ook zijn vele nota`s en notities, zijn brieven en kaartjes, zijn ontwerpen van administratieve kaders voor het goed en geordend reilen en zeilen van de parochie. En laten we niet vergeten, zijn niet aflatende ijver om, niet alleen de Parochie Utrecht Oost, maar ook de beide andere Utrechtse parochies bij te staan in hun proces naar fusie.
Wanneer je het met Nico over de Kerk had dan ging het wat hem betrof eerst en vooral over de mensen. En dan zonder onderscheid, zowel binnen als buiten de Kerk. En speciaal die mensen die even een duwtje of gewoon wat aandacht nodig hadden. Nico had zijn lijst van mensen die hij thuis bezocht en de H. Communie bracht, hij hielp –vaak met een klein bedrag- mensen voor wie de maand langer was dan hun inkomen. Ook ging hij voor bij uitvaarten van mensen zonder familie of naasten of wanneer nabestaanden daarom vroegen. Hij had een fenomenaal geheugen voor personen, families en data en wist steeds weer mensen te verbazen dat hij hen kende of anders wel familie.
In zijn tijd als teamleider van de Parochie Utrecht Oost lanceerde Nico de `schoenendozenactie`. Een manier om mensen die daaraan behoefte hadden iets lekkers toe te stoppen en ze zo te laten weten dat ze werden gezien en gewaardeerd.
Nico was ook een innemend mens. Droge humor, zonder een druppel alcohol en gastvrij. Praktisch en scherp ook, `net als mijn moeder` zei hij soms. En je zag het voor je: zij de winkel bestierend en pa in de bakkerij. De laatste tijd spraken we veel over vroeger. Dat was wellicht omdat ik ernaar vroeg maar zeker ook omdat Nico daarover wilde vertellen. Over waar het voor hem allemaal begon en om te kunnen duiden waar het naar toe was gegaan. De kerk van de H. Gertrudis is dicht, de bakkerij opgedoekt maar wat is gebleven is het adagium dat Nico in de loop van zijn leven voerde: `mensen zien staan, mensen waarderen, daar gaat het om`. Dat heeft hij ons voorgeleefd. Laten we hem dat nazeggen en nadoen.
Adieu Nico, rust in vrede.
Hans Heijs
