door Yosé Höhne Sparborth
Ze leven hier in vreemde tijden en ik mag dat meemaken.
De laatste drie dagen zijn in het hele district Kirkuk de scholen gesloten, omdat men een temperatuur onder nul verwacht. Daar zijn veel scholen niet op berekend. Alleen in nieuwe gebouwen worden – indien mensen dat geld hebben – verwarmingselementen aangebracht, omdat men vanwege de klimaatverandering rekent op dalende temperaturen in de winter.
Wel, hier dus de scholen dicht. Het werd maandagmiddag meegedeeld, dus dinsdag, woensdag, donderdag vrij. Vrijdag is de vaste vrije dag – als onze zondag.
Temperatuur onder nul, in een stenen groot gebouw waar geen verwarmingen werden aangebracht, kan dus niet. De meesten hebben ook geen winterjassen, niet nodig. Dus stuur die kindertjes maar eens de kou in. Zondag en maandag waren er in de kleuterschool hier in Sikanian al minder kinderen gekomen.
Ik ben bezig met een training traumaverwerking in Sikanan, voorstad van Kirkuk, en Abuna Ayad heeft het georganiseerd in het grote schoolgebouw dat hier net is klaargekomen. Elke middag leest hij hier de Mis voor ons inde kleine kapel, en daarna gaan we aan het werk met de groep. Bisschop Mirkis heeft vijf jaar aan laten bouwen aan die school: telkens als er voor een bepaalde bouwfase geld was, ging de bouw voort. Van een congregatie uit India heeft hij vijf zusters gekregen, drie ervan leven nu in een woning in deze school. Abuna Ayad met zijn gezin leeft er ook, het zijn drie appartementen die min of meer verbonden zijn.
Nu wordt er gewacht op de bureaucraten om klassen te kunnen starten.
Op 20 januari zitten we samen de warme lunch te genieten, de drie Indiase zusters en ik, zie ik ineens dat er buiten geen regen valt maar sneeuw. Ik zeg: dat is sneeuw! Zuster Grace springt op, rukt de deur naar het balkon open en kijkt en zegt: “O, dat heb ik nog nooit gezien”. Ze maakt een selfie met haar telefoon en brult naar de andere twee zusters die even in de keuken zijn: “Sneeuw! Kom kijken!” Beiden stormen het balkon op en nemen selfies, en vervolgens staan ze zij aan zij de sneeuwvlokken op hun sluier te ontvangen, en te bellen met families in India. “Wij staan hier in de sneeuw”, of zoiets. Enorme opwinding!
Komt de vrouw van Abuna Ayan aanlopen, ook het balkon op, ook een selfie. Nu pak ik toch zelf ook mijn toestel, dit ga ik vastleggen. Komt Marian ook al aanlopen, de 22-jarige dochter van Abuna. Als een kind zo enthousiast, op haar sloffen, het balkon op, sneeuw kijken en sneeuw fotograferen en op de hand ontvangen. En jawel, daar komen de heren: zoon Marios van 24 jaar en Abuna zelf. Zet een pet op, zijn haren zijn nogal dun, en het balkon op. Foto’s! Selfies! Lachen en maar blijven fotograferen. De sneeuwval is dichter geworden, dus de wereld ziet er echt winters uit. Alleen ik kan al zien, dat het niet zal blijven liggen. Ik hoop dan maar dat er vannacht nog een keer iets valt dat even blijft liggen.
Een jaar geleden werden deze drie zusters naar de hogere bergen van Sulaymaniyah gebracht om daar in de sneeuw te spelen. Die ervaring hebben ze al. Maar sneeuw zien vallen nog niet.
Als het enthousiasme tot normale decibellen is gedaald en ze weer binnen komen, ontdekken ze dat de kamer brrrrr koud is geworden, het eten ook. Brrrrrr! Ik trek maar mijn jas aan, want mijn dikke vest liet ik in Suleymaniyah achter omdat ik naar de warmte zou gaan.
Dit noemt men Klimaatverandering. Daar is dit land nog helemaal niet op voorbereid, de regio niet. Bijna zou ik zeggen, wat een bof dat er hier veel opnieuw moet worden gebouwd, kunnen ze meteen vloer- of plafondverwarming aan brengen. Want men begrijpt al, dat even een jasje aantrekken tot de ergste kou voorbij is, niet voldoende is als dit elk jaar gaat terugkomen.
Nu begin ik maar een litanie te maken. Waarom ga je naar Irak?
Om te kijken hoe ze overleven
om te kijken hoe ze samenleven
om te kijken wat in mijn naam daar werd aangericht
omdat iedereen wegblijft
om film te maken
om Covid te krijgen.
En nu: om sneeuw te brengen…
(als een weerdeskundige heb ik wat uitleg gegeven over wat we verwachten kunnen…)
Lees ook eerdere berichten uit de regio:
Fantastisch kerstfeest in Kirkuk
Bouwen een Toekomst – bericht uit Sulaymaniyah
Van onze partners in Kirkuk en Sulaymaniyah